Ne diyebilirim,söylenecek çok şey ama bir o kadar da az kelime var.Duygular çok yoğun,kelimeler ilk defa çok azaldı..Her zamanki gibi saat 09:05 olduğunda yine gözyaşlarına boğularak başım önümde Atamın huzurunda saygı ile eğilirken değil 1-2 dakika bir ömür boyu saygı ile hep eğilmemiz gerektiğini çok iyi biliyorum.Minnettarlığım,saygım,sevgim,özlemim çok büyük.Kelimeler gerçekten yetersiz,kelimeler gerçekten yok,yetmiyor bugün bana.
Hava bulutlu,yağışlı.Sanki tabiatta ağlıyor,yas tutuyor bugün..İnsanların gözyaşlarına,ruhunun fırtınalarına eşlik ediyor...
Eğer 74 yıl sonra halen daha hiç görmediğim, ama doğduğum andan itibaren sevgisini kalbimin içine yerleştirilmiş olarak bulduğum Atama ağlıyorsam, özlüyorsam, yaptıklarına, söylediklerine, ileri görüşlü tavrına, duruşuna tanıklık ediyor anlayabiliyorsam bu dehayı göremeyen, bu sevgiyi, yapılanları inkar eden, yok sayan, saygısızlıkta sınır tanımayanlara inanmakta, bu zihniyetleri algılamakta gerçekten zorluk çekiyorum. Aynı dünya üzerinde bulunmaktan,aynı havayı teneffüs ediyor olmaktan hicap duyuyorum.
İnsanların farklı yetişme biçimleri, farklı öğretiler ile hatta hiç öğretilmeyen, öğrenilmeyenler ile bu hayattaki varlığını sonlandırıp hayatı hiç yaşamamış, anlamamış olmasına üzülüyorum.
Oysaki insanın en doğal hakkının tarafsızca aklın ışığı ile öğrenmek, bilebilmek ve tüm bilgilerin sonunda kendi düşüncelerini, fikirlerini üretebilecekleri bir yaşam sürmelerini istiyorum. Birilerinin dikte ettiği, düşünmenin başka beyinlere ihale edilip kolayca önüne konulanları kabul etmeyeceği bir yaşam idealize ediyorum.
Hayatın hep ilimle, bilimle, sanatla, kültürle, keşfetmenin merakı ve zevkiyle yaşandığı bir dünya istiyorum. Tüm bunlara kendisinden başka diğer canlıları da sevmenin,kendinden başka olanlara da saygı ve sevgi ile bakabilmenin,anlayabilmenin yardım etmenin,yaklaşım göstermenin heyecanı ve telaşını hatta yarışını görmeyi istiyorum.Aslında Atatürk ne hayal ettiyse,ne düşündüyse,gerçekten nedenli insan sevgisi,ulus sevgisi,vatan sevgisi,öğrenme ve öğretme aşkı,anlatma ve düşündürme,ilerleme ve ilerletmenin önemini anlatmaya çalıştıysa(anlatmanın çok daha ötesinde bu dehanın yansımalarını bizlerin aklına ruhuna yerleştirebildiyse) başkaları da tüm bunların önemini idrak etsin,kavrayabilsin istiyorum.
Sevgili dostlar,bizler bu düşünce ve duygulara sahip olması gereken bireyleriz.Hiç şüphem yok ki arkadaş olarak dahil ettiğim sizler bu düşünce ve duyguların rehberliğinde yürüyen insanlarsınız.
Bizlerin o nedenle çok önemli vazifeleri var, sadece düşünmek yeterli değil. Sadece hissetmek az, fikre iştirak etmek yetmiyor. Bizlerin yapması gereken üreterek, yazarak, evlatlarımıza, yakınımızdakilere anlatarak, yaşatarak önce ülkemizi bir arada mutlu yaşayan insanlar haline getirmek.
Eğer bugün bizler Atatürk'ün mirasına hak ettiği şekilde sahip çıkabilseydik Uzaya da önce biz gider,keşiflerin de birçoğunu biz yapar, sanatçısını,gazetecisini, askerini yargılayan değil gururla başının üstünde taşıyan başka ülkelere gerektiğinde yol gösteren,rol model ülke de biz yani Türkiye olurdu..Bugün başımıza bela olan her ne varsa bunların hiçbirisi başımıza bela kesilmezdi.Lütfen okumamış olanlarınız varsa en azından Nutuk'u okuyun,bizler bilelim,bizler öğrenelim,bizler anlayalım ki daha çok anlatabilelim.Daha çok ülkemizde söz sahibi olabilelim.
Atamın ışığında yürüyeceğime ve elimden gelenin her zaman hep en iyisini yapacağıma namusum ve şerefim üzerine yemin ederek ve Atamı tekrar özlem ve sonsuz sevgi ile anarak sözlerime son veriyorum. Beni okuduğunuz için teşekkür ederim
Hava bulutlu,yağışlı.Sanki tabiatta ağlıyor,yas tutuyor bugün..İnsanların gözyaşlarına,ruhunun fırtınalarına eşlik ediyor...
Eğer 74 yıl sonra halen daha hiç görmediğim, ama doğduğum andan itibaren sevgisini kalbimin içine yerleştirilmiş olarak bulduğum Atama ağlıyorsam, özlüyorsam, yaptıklarına, söylediklerine, ileri görüşlü tavrına, duruşuna tanıklık ediyor anlayabiliyorsam bu dehayı göremeyen, bu sevgiyi, yapılanları inkar eden, yok sayan, saygısızlıkta sınır tanımayanlara inanmakta, bu zihniyetleri algılamakta gerçekten zorluk çekiyorum. Aynı dünya üzerinde bulunmaktan,aynı havayı teneffüs ediyor olmaktan hicap duyuyorum.
İnsanların farklı yetişme biçimleri, farklı öğretiler ile hatta hiç öğretilmeyen, öğrenilmeyenler ile bu hayattaki varlığını sonlandırıp hayatı hiç yaşamamış, anlamamış olmasına üzülüyorum.
Oysaki insanın en doğal hakkının tarafsızca aklın ışığı ile öğrenmek, bilebilmek ve tüm bilgilerin sonunda kendi düşüncelerini, fikirlerini üretebilecekleri bir yaşam sürmelerini istiyorum. Birilerinin dikte ettiği, düşünmenin başka beyinlere ihale edilip kolayca önüne konulanları kabul etmeyeceği bir yaşam idealize ediyorum.
Hayatın hep ilimle, bilimle, sanatla, kültürle, keşfetmenin merakı ve zevkiyle yaşandığı bir dünya istiyorum. Tüm bunlara kendisinden başka diğer canlıları da sevmenin,kendinden başka olanlara da saygı ve sevgi ile bakabilmenin,anlayabilmenin yardım etmenin,yaklaşım göstermenin heyecanı ve telaşını hatta yarışını görmeyi istiyorum.Aslında Atatürk ne hayal ettiyse,ne düşündüyse,gerçekten nedenli insan sevgisi,ulus sevgisi,vatan sevgisi,öğrenme ve öğretme aşkı,anlatma ve düşündürme,ilerleme ve ilerletmenin önemini anlatmaya çalıştıysa(anlatmanın çok daha ötesinde bu dehanın yansımalarını bizlerin aklına ruhuna yerleştirebildiyse) başkaları da tüm bunların önemini idrak etsin,kavrayabilsin istiyorum.
Sevgili dostlar,bizler bu düşünce ve duygulara sahip olması gereken bireyleriz.Hiç şüphem yok ki arkadaş olarak dahil ettiğim sizler bu düşünce ve duyguların rehberliğinde yürüyen insanlarsınız.
Bizlerin o nedenle çok önemli vazifeleri var, sadece düşünmek yeterli değil. Sadece hissetmek az, fikre iştirak etmek yetmiyor. Bizlerin yapması gereken üreterek, yazarak, evlatlarımıza, yakınımızdakilere anlatarak, yaşatarak önce ülkemizi bir arada mutlu yaşayan insanlar haline getirmek.
Eğer bugün bizler Atatürk'ün mirasına hak ettiği şekilde sahip çıkabilseydik Uzaya da önce biz gider,keşiflerin de birçoğunu biz yapar, sanatçısını,gazetecisini, askerini yargılayan değil gururla başının üstünde taşıyan başka ülkelere gerektiğinde yol gösteren,rol model ülke de biz yani Türkiye olurdu..Bugün başımıza bela olan her ne varsa bunların hiçbirisi başımıza bela kesilmezdi.Lütfen okumamış olanlarınız varsa en azından Nutuk'u okuyun,bizler bilelim,bizler öğrenelim,bizler anlayalım ki daha çok anlatabilelim.Daha çok ülkemizde söz sahibi olabilelim.
Atamın ışığında yürüyeceğime ve elimden gelenin her zaman hep en iyisini yapacağıma namusum ve şerefim üzerine yemin ederek ve Atamı tekrar özlem ve sonsuz sevgi ile anarak sözlerime son veriyorum. Beni okuduğunuz için teşekkür ederim
CEHENNEMİN DİBİNE NOT:
Senin arkandan milli yas ilan edilmeyecek Tayyip. Bir Anıtkabirin olmayacak. Öldüğünde yaşamının anlamsız kalacağı kadar değerli bir yaverin olmayacak. Kimse senin ölüm tarihini hatırlamayacak. Senin için milyonlar ayaklanmayacak. Askerler üzüntüden bayılmayacak. Yabancı dillerde Tayyip gibi olmak diye "şerefli olmayı" anlamlandıran deyimler olmayacak. Gençler hiç görmediği ATA'sının imzasını göğüslerine, kollarına, bedenlerine kazırken, seni yanına aldığı için Allah'a dua edecek! Ölümünden onlarca yıl sonra ölümünü okuyan gençler senin için gözyaşı dökmeyecek. Sen sadece öleceksin. Arkanda sadece nefret bırakarak, hatırlanmamak üzere.!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Haddini aşan kimseler yüzünden adsız yorumlara izin vermiyorum.
Değerli yorumlarınız için çok teşekkür ederim.